Clive Barker's Undying, DreamWorks Interractive tarafından geliştirilip 16 mart 2001'da çıkışını gerçekleştirdi. Karakterimizin ismi Patrick. 1. Dünya Savaşı'nda birliğimize bir saldırı geliyor. Garip insanlar tarafından yapılan bir saldırı. Saldırıları gerçekleştiren grubun liderine bizim Patrick tam ateş edecek iken grubun liderinin elinden ateş fışkırıyor. Yeşil bir ateş. Ardından Patrick, Jeremiah tarafından kurtarılıyor. Patrick uyandığında elinde yeşil ateşin çıkmasını sağlayan taşı görüyor. Sımsıkı tutmuş bir şekilde. Bu taşın çok büyük güçleri var ancak Patrick korkuyor ve kullanmaktan kaçınıyor. Ancak Jeremiah'tan yardım çağrısı gelince kullanmaktan kaçmıyor ve Jeremiah'ın şatosuna doğru gidiyor.
Nosferatu: The Wrath of Malachi, Idol FX tarafından geliştirilip 21 Ekim 2003'de çıkışını yaptı. Konusuna değinecek olursak; Kız kardeşimizi Kont bir adama verdik. Şatoda düğün var. Düğüne geç kalıyoruz. Şatoya geldiğimizde ortalıkta kimsenin olmadığını görüyoruz. Sonra birşeylerin ters gittiğini anlayıp başlıyoruz aile bireylerini bulmaya. Şatodan girişinde bir bölüm var. Bulduğunuz bireyleri oraya getiriyorsunuz. Eğer yolda bir saldırıya uğrayıp aile bireylerinden birini kaybederseniz üzülmeyin. Nosferatu: The Wrath of Malachi buna göz yumuyor. "Ölürse ölsün." diyor ama aile bireyinin sana vereceği ödülü alamıyorsun.
Her iki oyunda da bir aile mevcut. Clive Barker's Undying'de bu ailedekilerden iz yok. Nosferatu: The Wrath of Malachi'de de durum aynı.
Clive Barker's Undying'de düşmanlarımız yerin altından çıkıyor veya kör noktalardan geliyorlar. Nosferatu: The Wrath of Malachi'de ise düşmanlarımız genelde sonradan dirilen şeyler. Onlar haricinde vampilerler ve köpekler de mevcut.
Her iki oyunda da boss savaşları mevcut. Hangisi daha zordur tartışılır. Ancak oyuna güzel bir hava katmayı başarmışlar. Bir boss ile savaştığını hissedebiliyorsun. Oyundakiler çakma boss değil.
Clive Barker's Undying'de hikayenin kendi çizdiği bir ilerleyiş söz konusu. Nosferatu: The Wrath of Malachi'de işler öyle değil. Şatoyu önünüze koyuyorlar ve oyna diyorlar. İlerleyişin tümü size ait. Ayrıca random generation var. Bu şu demek; bazı mekanlar ve düşmanlar yer değiştiriyor. Bu da oyunun tekrar oynanabilirliğini etkiliyor. Mekanların değişmesinin eksi bir yönü var. Her oyunu kaydedip çıkmıştım. Tekrar oyuna girdiğimde kayıt dosyasını açtım ve şu durumla karşılaştım; yüksekten düşüyordum. Random generation özelliği yüzünden bütün oyunum boşa gitti.
Her iki oyunda da silahlarımız benzerlik gösteriyor. Clive Barker's Undying'de silahlarımızı rastgele buluyoruz. Nosferatu: The Wrath of Malachi'de ise aile bireylerini kurtardıktan sonraki ödülümüz olarak veriliyor. Clive Barker's Undying'de büyülerimiz de mevcut. Bu büyüler bazı bulmacaları çözmemize de yardım ediyor.
Clive Barker's Undying'de bulmacalar da mevcut.
Her iki oyunda da bir yapıta girerek başlıyoruz. Clive Barker's Undying'te bu bir malikane, Nosferatu: The Wrath of Malachi'de ise bir şato. Clive Barker's Undying'te sürekli farklı mekanlarda dolaşıyoruz. Nosferatu: The Wrath of Malachi'de ise koskoca bir şato var ancak bu sizi bir süre sonra sıkabiliyor. Hep aynı mekan ve hep aynı kasvetli hava insanı boğuyor çünkü. Bu kimine göre iyi kimine göre kötü bir özellik.
Grafiklerden Clive Barker's Undying'in daha üstün olduğunu söyleyebiliriz. Sesler konusunda da üstünlüğünü kuran Clive Barker's Undying zamanına göre çok üstün grafikler ve sesler çıkarmış. Nosferatu: The Wrath of Malachi, Clive Barker's Undying'den 2 sene sonra çıkmasına rağmen grafik ve seslerde başarılı olamamış.
Eğer özgürce hareket edip kendi senaryonuzu yazmak istiyorsanız Nosferatu: The Wrath of Malachi size daha çok yardımcı olacaktır. Çünkü Clive Barker's Undying'in kendi çizdiği bir yol var ve bu yoldan çıkmanıza izin verilmiyor. Ancak korku oyununda bulmaca arıyorsanız grafik ve ses konusunda daha kaliteli olan Clive Barker's Undying'de bolca var.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder